Merijn kijkt mee: het analyseren van microplastics in onze wateren

We leven in een tijdperk waarin we alles kunnen omzetten naar enen en nullen. Per seconden geven tienduizenden sensoren door hoe de bruggen, sluizen, wegen er voor staan in Nederland. Is een sensor eenmaal geplaatst dan kan je gaan oogsten.

Maar er is ook data die zich niet zo gemakkelijk laat vangen, letterlijk. Die data moet met de hand verzameld en geteld worden. Een voorbeeld hiervan zijn microplastics: wereldwijd een steeds groter wordend probleem.

Plasticsoep in oceanen

We kennen inmiddels allemaal de plasticsoep die in de oceanen drijft en die door Boyan Slat met zijn organisatie The Ocean Cleanup is geagendeerd en wordt aangepakt. Maar in tegenstelling tot de plasticsoep, laten microplastic zich moeilijk vangen. Ik was onlangs bij het meetponton in Lobith, waar hard door Rijkswaterstaat en partners hard gewerkt wordt aan de bemonstering van microplastics.

Een pomp zuigt water uit de Rijn in een metalen kist met schotten. Het materiaal dat in het water zweeft bezinkt daar deels en tussen dat bezinksel zit plastic. Dit is vaak microscopisch klein. Zo klein dat het ongemerkt wordt opgegeten door vissen. Iets wat we natuurlijk niet willen.

Data noodzakelijk

Om het aan te pakken is dus data nodig. Dan kun je namelijk meten welke maatregelen helpen en welke niet. Komen er echt minder microplastics in het water als supermarkten stoppen met het gratis weggeven van groentezakjes? Of als de industrie bepaalde filters plaatst voor een afwateringskanaal?

Het bezinksel in de metalen kist wordt per auto naar het lab in Lelystad gebracht waar het wordt gedroogd, vermalen, verhit, geanalyseerd en geïnterpreteerd. Allemaal handwerk dat ik nog niet zo snel door sensoren zie gedaan zie worden. Dit levert een hoop getallen op, die helpen om het water en onze leefomgeving schoner te houden.

Op de hoogte blijven?

Wil je meer weten over de werkzaamheden aan de sluis en de draaibruggen in het Kanaal van Gent naar Terneuzen?

Bekijk ons liveblog