Deuren van 100 ton

Romeijn: ‘Deuren van 100 ton hijs je nou eenmaal niet zomaar even uit en daarna weer ín een sluis. Net zoals je de stalen taatspennen, waar die deuren overheen vallen, niet een-twee-drie repareert.’ Ondertussen moet de klus wel zo snel mogelijk geklaard worden. Het gaat om het drukste binnenvaartsluizencomplex van Europa, dus logisch dat Rijkswaterstaat de hinder voor de scheepvaart tot een minimum wil beperken.

Een strakke planning

Daarom plant Romeijn, samen met collega’s en de aannemer, de werkzaamheden strak en zet hij van tevoren duidelijk op een rij wat er moet gebeuren. Zoals de veiligheidsmaatregelen die moeten worden getroffen. ‘Je bent immers met extreem zwaar materieel bij en onder water bezig’, legt hij uit. ‘Veiligheid van de duikers en lassers is onze hoogste prioriteit.’

Minimaal 15 jaar mee

Op het moment van de uitvoering staan 3 teams paraat die in shifts dag en nacht doorbuffelen. Romeijn: ‘Werktuigbouwkundigen, monteurs, veiligheidsdeskundigen, reddingsmensen, kraanmachinisten, schippers, duikers en lassers werken nauw samen om eerst de oude deuren te ontmantelen en eruit te hijsen. Daarna creëren we in de sluiskolk een ruimte van 2 bij 3 m waaruit we het water wegpompen. Dan kunnen de lassers bij de taatsen om die weer tot op de millimeter nauwkeurig op maat te maken. Zodra dat is gebeurd, kunnen we de gerenoveerde deuren in de sluis laten zakken.’

Het enige wat eigenlijk nog roet in het eten kan gooien, is het weer. ‘Je wil geen tonnen gewicht aan een kraan hebben hangen als het hard waait’, weet Romeijn. Maar als de weergoden meewerken, kan de sluis na 10 dagen opnieuw open. Met scharnieren en deuren die weer minimaal 15 jaar mee kunnen.’