Merijn kijkt mee: ondanks tech blijft verzilting tegengaan mensenwerk
Ik was al eens op bezoek geweest bij een aardappelteler op Texel die aardappels kweekte die goed groeien in een zilte omgeving. Toen, tien jaar geleden, was verzilting al een bekend issue. En dat is het nog steeds. Te veel verzilting is slecht voor onszelf, voor boeren, industrie en de natuur.
Gelukkig is er veel aandacht voor en wordt er ook veel gedaan om verzilting zoveel mogelijk te voorkomen. Zo had ik er nog nooit bij stilgestaan dat iemand die een sluis bedient, invloed zou kunnen hebben op de verzilting van ons land. Wél dus, want zeeschepen varen van zout naar zoet water, en nemen het zout met zich mee. De bedienaars hebben dus nogal een verantwoordelijkheid. Gelukkig wordt die verantwoordelijkheid gedeeld met een computer. Klinkt misschien afstandelijk, maar de software ontwikkelen voor die computer blijft mensenwerk.
Gelukkig wordt de verantwoordelijkheid gedeeld met een computer
Rekenwerk met algoritmes
Zo zijn het mensen die 1500 meetpunten op allerlei plekken in Nederland, België en Duitsland hebben neergezet. Vervolgens hebben ze al die punten met elkaar verbonden, al die data geïnterpreteerd en een waarde gegeven. De computer neemt vanaf dat moment het rekenwerk over met algoritmes die door mensen zijn geschreven, zodat uiteindelijk een mens op basis van al die data één eenvoudige beslissing kan nemen: moet de sluis nu open of moet ik nog even wachten? Dit Beslis en Ondersteunend Systeem (BOS) gaat verzilting in Nederland natuurlijk niet voorkomen. Daarvoor spelen zaken zoals klimaatverandering en droogte een te grote rol. Maar het helpt wel voorkomen dat de steeds grotere (zee)sluizen die we bouwen, zoals in Terneuzen en IJmuiden, niet zomaar miljoenen kilo’s zout het land in kunnen laten stromen samen met de schepen.
Daar heb je als mens dan toch maar mooi invloed op, als je die software mag bouwen.
